Forma wraz z treścią fotografii, w klasycznym rozumieniu, maja tworzyć jedność. Geometria fotografii, kompozycja, perspektywa, kolor światło organizują elementy obrazu na płaszczyźnie i stwarzają iluzję przestrzeni lub układają te elementy tak, aby były one odebrane przez widza w sposób zamierzony przez autora. Przez wieki ta jedność była utożsamiona z zasadą harmonii elementów obrazu, mają ułatwić odbiór i podkreślić skończoność i dokładność kompozycji.
Sposób, w jaki elementy obrazu zostały zestawione i zakomponowane bezpośrednio wpływa na nasz odbiór i skojarzenia. Wywołuje konkretne reakcje. Kompozycja i właściwy dobór elementów mogą również, w mniejszym lub większym stopniu, odpowiadać charakterowi przedstawionej fotografii. Zdarza się, że decydują o stylu, adekwatności i skuteczności komunikatu wizualnego.
Punkt Ciężkości – dominanta
W sztukach plastycznych posługujemy się często określeniem dominanty. Dominanta to najważniejsza (dominująca) część kompozycji. Przekładając to na medium fotografii, mówimy o najważniejszym elemencie zdjęcia: głównym temacie, dominującym kolorze, najlepiej oświetlonym obiekcie, najostrzejszej płaszczyźnie zdjęcia.
Na obrazie zawsze powinna być jedna dominanta, z punktem ciężkości znajdującym się tam, gdzie jest najważniejszy obiekt. Reszta obrazu powinna służyć podkreśleniu jego ważności. Tak zakomponowany obraz jest łatwiej odbierany przez zmysł wzroku.
Kompozycja jest uporządkowaniem wszystkich elementów obrazu. Jest skończoną wartością i powinna być odbierana jako całość.
Rodzaje kompozycji:
- Linearna
- Barwna
- Świetlna
Elementy fotografii mogą też tworzyć:
KOMPOZYCJĘ STATYCZNĄ
- symetria
- złoty podział
- brak kontrastów kolorystycznych i świetlnych
KOMPOZYCJĘ DYNAMICZNĄ
- asymetria
- kontrast kolorystyczny
- kontrastowe światło
KOMPOZYCJĘ WOLNĄ
- dowolność zasad układów elementów obrazu
