Dobór Ogniskowej

Fotografując twarz modela, najczęściej wykorzystujemy długie ogniskowe, które pozwalają uniknąć karykaturalnych zniekształceń. Posłużenie się mniejszą wartością przysłony ułatwi – dzięki mniejszej głębi ostrości – uzyskanie rozmytego tła. Gdy chcemy uzyskać modela w kontekście otoczenia lub z jakimś atrybutami, posługujemy się szerszym ujęciem. Należy jednak pilnować, żeby dodatkowe elementy w kadrze nie odwracały uwagi od portretowanej osoby.

Pamiętajmy, że fotografowanie z małej odległości obiektywem szerokokątnym powoduje zniekształcenie (przerysowanie) wizerunku.

Kompozycja Kadru

Dla kompozycji portretu kluczowe znaczenie mają oczy modela, dlatego należy na nie ustawić ostrość. Jako najbardziej wyrazisty element zwykle umieszcza się je w mocnym punkcie kadru. Jeżeli fotografowana osoba ma twarz zwróconą wyraźnie w prawo lub w lewo, zadbajmy o to, aby w kierunku, w którym patrzy, było więcej wolnej przestrzeni niż z drugiej strony obrazu.

Wykonując portrety warto wykorzystać naturalne oświetlenie. Dobrze jest wyeliminować z obrazu niepotrzebne elementy tła poprzez kadrowanie lub nieostrość (długa ogniskowa).

Chcąc mieć pewność uchwycenia najlepszego momentu, warto zrobić dużą liczbę zdjęć.

Ostrość należy zawsze ustawiać na oczy modela. Autofokus może być w tym przypadku zawodny, zwłaszcza przy małej głębi ostrości.

Oświetlenie

Większość zdjęć portretowych najlepiej wygląda, jeżeli jest wykonana przy miękkim oświetleniu ( na przykład w rozproszonym świetle naturalnym).

Fotografowanie w pełnym słońcu sprawi, że cienie na zdjęciach będą zbyt głębokie, a fotografowane osoby zaczną mrużyć oczy i marszczyć czoło. Przy zbyt ostrym oświetleniu lub podczas robienia zdjęć pod światło możemy rozjaśnić zacienioną część twarzy, stosując flesz ([błysk wypełniający]) lub ekran odbijający, czyli dowolną jasną płaszczyznę: dużą kartkę lub arkusz styropianu.

Fotografując we wnętrzach, unikajmy sztucznego oświetlenia z góry, za to wykorzystujmy raczej boczne oświetlenie z okna, w razie potrzeby rozproszone za pomocą dyfuzora (materiału częściowo przepuszczającego światło).

Tło i Sceneria

Przed rozpoczęciem sesji starannie dobierzmy tło – powinno ono uzupełniać zdjęcie i nie odwracać uwagi od modela. Widoczność niepożądanych elementów tła zmniejszymy, stosując mniejszą głębię ostrości. W tym celu można: zmniejszyć wartość przysłony, zwiększyć odległość modela od tła lub użyć dłuższej ogniskowej.

Możemy też zmienić samo tło.

Zupełnie inna sytuacja występuje, gdy tło jest ważną częścią portretu – w takim wypadku musimy zadbać o to, aby stanowiło wraz z modelem harmonijną całość. Jeśli chcemy zapobiec zlewaniu się modela z tłem, dobieramy odpowiednio kontrastujące ze sobą barwy (np. tła i ubrania modela) lub różnicujemy natężenie oświetlenia planów.